Chandrashekhar Gokhale Marathi Charolya

मी मनसोक्त रडून घेतो घरात कुणी नसल्यावर
मग सहज हसायला जमतं चारचौघात बसल्यावर

मला माहित होतं तू मागे वळून पाहशील
मागे वळून पाहण्याइतपत तू नक्कीच माझी राहशील

लोक मंदिरात गेल्यावर कसे बाजारात गेल्यासारखे वागतात
चार आठाणे टाकून काही ना काही मागतात

हल्ली मी आरश्यात पहायचं टाळतो कारण नसते प्रश्न उभे राहतात
हल्ली माझेच डोळे माझ्याकडे अगदी अनोळख्या नजरेने पाहतात

तुझ्यासाठी श्वास घेऊ शकत नाही हि सुद्धा माझ्या दृष्टीने उणीव आहे
खरं सांगू … निव्वळ तुझं प्रेम हीच मी जिवंत असल्याची जाणीव आहे

Marathi Charolya by Chandrashekhar Gokhale